Docelowe gatunki zwierząt
Pies.
Wskazania lecznicze dla poszczególnych docelowych gatunków zwierząt
Do stosowania u psów z podejrzeniem lub stwierdzonym mieszanym zarażeniem pasożytami
wywołanym przez robaki obłe i kokcydia poniższych gatunków:
Robaki obłe (nicienie):
- Toxocara canis (postaci dojrzałe, niedojrzałe, larwy L4)
- Uncinaria stenocephala (postać dojrzała)
- Ancylostoma caninum (postać dojrzała)
- Trichuris vulpis (postać dojrzała)
Kokcydia: - Isospora ohioensis complex
- Isospora canis
Procox zapobiega skutecznie replikacji Isospora, a także wydalaniu oocyst.
Pomimo tego, że leczenie ogranicza rozprzestrzenianie się zakażenia nie będzie skuteczne w
powstrzymaniu objawów klinicznych u zwierząt już zakażonych. - Przeciwwskazania
Nie stosować u psów/szczeniąt w wieku poniżej 2 tygodnia życia lub wagi poniżej 0,4 kg.
Nie stosować w przypadkach nadwrażliwości na substancje czynne lub na dowolną substancję
pomocniczą.
Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt
Procox działa skutecznie przeciwko replikacji kokcydiów i wydalaniu oocyst we wszystkich stadiach
zakażenia. Replikacja pasożytów uszkadza błonę śluzową jelita psa, co może spowodować zapalenie
jelit. Dlatego, samo leczenie Procoxem nie zlikwiduje objawów klinicznych wynikłych wskutek
uszkodzenia błony śluzowej (np. biegunki), które wystąpiły przed kuracją. W takich przypadkach
może być konieczna dodatkowa terapia wspomagająca.
Postępowanie skierowane przeciwko Isospora powinno zmierzać do zminimalizowania siewstwa
oocyst w środowisku, a tym samym ograniczenia ryzyka ponownego zakażenia w grupach / kenelach
gdzie występowały nawracające infekcje powodowane przez Isospora.
Należy wprowadzić strategię profilaktyki obejmującą eliminację zakażenia. Leczenie preparatem
Procox jest jednym z szeregu elementów takiej strategii.
Ważne jest wprowadzenie zasad utrzymania higieny, szczególnie zachowania maksymalnej czystości i
suchości otoczenia, po to by zapobiegać reinfekcji ze środowiska. Oocysty z rodzaju Isospora są
odporne na wiele środków dezynfekcyjnych i mogą przetrwać w środowisku przez długi okres czasu.
Szybkie usuwanie odchodów przed sporulacją oocyst (w ciągu 12 godz.) ogranicza ryzyko
przeniesienia zakażenia. Jedno podanie Procoxu w danym miocie / grupie jest zazwyczaj
wystarczające by ograniczyć siewstwo oocyst Isospora w jej obrębie. W kenelach gdzie pojawiają się
nawracające postacie kliniczne na tle zakażeń pierwotniakami Isospora, każdy miot powinien być
leczony przez dłuższy okres czasu w celu opanowania i stopniowej redukcji poziomu zakażenia.
Wszystkie psy w danej grupie objęte ryzykiem powinny być leczone w tym samym czasie, włączając
osobniki dorosłe, ponieważ mogą one być zakażone w sposób podkliniczny.
Metody diagnostyczne (flotacja) służące wykrywaniu obecności i poziomu siewstwa oocyst w grupie
zwierząt mogą być pomocne aby na koniec wprowadzonego programu profilaktycznego zweryfikować
jego powodzenie.
Jak przy wszystkich produktach przeciwpasożytniczych, częste i długotrwałe stosowanie leków
przeciwrobaczych i przeciwpierwotniaczych może prowadzić do rozwoju oporności. Właściwy
schemat leczenia ustalony przez lekarza weterynarii zapewni odpowiednie zwalczanie pasożytów i
zmniejszenie prawdopodobieństwa rozwoju oporności.
Należy unikać nieuzasadnionego stosowania. Powtórne lecznie jest wskazane jedynie wtedy gdy
mieszane zarażenie kokcydiami i nicieniami jak opisano w punkcie 4.2 jest nadal podejrzewane lub
zostanie wykazane.
Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania
Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania u zwierząt
Procox nie jest zalecany do stosowania u psów rasy Collie lub ras pokrewnych, które mogą być
obciążone mutacją genu mdr1 -/-, ponieważ tolerancja produktu u szczeniąt z mutacją mdr1 -/- jest,
jak wykazano, niższa niż w przypadku pozostałych szczeniąt. Emodepsyd jest substratem P-
glikoproteiny.
Istnieje ograniczona wiedza dotycząca stosowania leku u bardzo osłabionych i wycieńczonych psów
oraz psów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby lub nerek. Z tego powodu produkt leczniczy
weterynaryjny powinien być stosowany u takich zwierząt wyłącznie na podstawie oceny stosunku
korzyści do ryzyka dokonanej przez lekarza weterynarii odpowiedzialnego za leczenie.
Specjalne środki ostrożności dla osób podających produkt leczniczy weterynaryjny zwierzętom
Nie należy jeść, pić ani palić tytoniu przy używaniu tego produktu leczniczego weterynaryjnego.
Umyć ręce po użyciu produktu.
Po przypadkowym polaniu na skórę należy natychmiast zmyć ją mydłem i wodą.
Jeśli produkt leczniczy weterynaryjny dostanie się przypadkowo do oczu, należy dokładnie przepłukać
je dużą ilością wody.
Po przypadkowym spożyciu, zwłaszcza przez dzieci, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc
lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie.
Działania niepożądane (częstotliwość i stopień nasilenia)
Mogą wystąpić niewielkie i przejściowe zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (np. wymioty
lub luźne stolce) w bardzo rzadkich przypadkach.
Częstotliwość występowania działań niepożądanych przedstawia się zgodnie z poniższą regułą: - bardzo często (więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt wykazujących działanie(a) niepożądane)
- często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 100 leczonych zwierząt)
- niezbyt często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 1000 leczonych zwierząt)
- rzadko (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 10000 leczonych zwierząt)
- bardzo rzadko (mniej niż 1 na 10000 leczonych zwierząt, włączając pojedyncze raporty).
Stosowanie w ciąży, laktacji lub w okresie nieśności
Bezpieczeństwo tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie było badane u suk w okresie ciąży
lub laktacji. Dlatego stosowanie u ciężarnych suk oraz u karmiących suk w pierwszych dwóch
tygodniach laktacji nie jest zalecane.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Emodepsyd jest substratem P-glikoproteiny. Jednoczesne podawanie innych produktów leczniczych
weterynaryjnych, które są substratami bądź inhibitorami P-glikoproteiny (na przykład: iwermektyna i
inne makrocykliczne laktony o działaniu przeciwpasożytniczym, erytromycyna, prednizolon i
cyklosporyna) może prowadzić do wystąpienia farmakokinetycznych interakcji. Potencjalne skutki
kliniczne takich interakcji nie były przedmiotem badań.
Dawkowanie i droga(i) podawania
Dawki i schemat leczenia
Lek do podawania doustnego u psów od 2 tygodnia życia i wadze co najmniej 0,4 kg.
Zalecana dawka minimalna wynosi 0,5 ml/kg masy ciała (m.c.), co odpowiada 0,45 mg emodepsydu /
kg m.c. i 9 mg toltrazurylu / kg m.c.
Zalecane objętości dawek są podane w poniższej tabeli:
